‘Wij zijn een Siamese tweeling geworden’

Na het winnen van de Nieuwe Lichting, met een EP en een Pukkelpop-optreden op zak, komt Kids With Buns eindelijk met zijn debuutalbum. Samen met Amber Piddington en Marie Van Uytvanck duiken we dieper in de betekenis van dat Out Of Place en de groeipijnen van de groep.

Out Of Place gaat over jezelf een buitenbeentje voelen. Maar is dit ook een soort van coming-of-age-plaat?

Marie Van Uytvanck (gitaar/zang): “Zeker, dat zijn wel echt twee thema’s die de plaat typeren: opgroeien en het weirdo zijn.”

Amber Piddington (gitaar/zang): “Ja, de odd one out zijn. We wilden het album eerst zo noemen, maar dan bleek dat het te moeilijk was om uit te spreken voor sommige Vlamingen. Ik ben wel blij dat het Out Of Place is geworden.”

Stond het thema vast voor jullie de plaat maakten?

Piddington: “We zijn er niet aan begonnen met de intentie om een coming-of-age-plaat te schrijven, maar toen de eerste nummers klaarlagen, zagen we welke richting we uit wilden. Dat was ook omdat we op een soort van kantelpunt staan met Kids With Buns. Het begint allemaal heel snel te gaan en heel serieus te worden, waardoor we nu het gevoel hebben dat we in een moment van opgroeien zitten. Dat was duidelijk toen we “Bathroom Floor” schreven. Dat was de eerste single van de plaat die af was. Op dat moment beseften we wel van dat dit nauw aan ons hart ligt.”

Van Uytvanck: “Ik denk nu ook wel dat we meer schrijven vanuit ons eigen perspectief. Over momenten waar we iets aan wilden doen of van wilden zeggen, maar niet konden.”

Piddington: “Ja, als je ’s avonds in bed ligt en denkt ‘Dat had ik moeten zeggen!’”

“Bathroom Floor” gaat over jaloers zijn op vrienden die verder staan in het leven. Zijn jullie nu niet die vrienden?

Van Uytvanck: “Dat valt wel mee hoor, we hebben niet de allerzekerste job.”

Piddington: “Veel vrienden van mij studeren rechten en tekenen nu contracten bij advocatenkantoren. De dag nadat ons album uitkomt, moet ik zelfs naar een huwelijk. Maar aan de andere kant is Kids With Buns zo snel gegaan dat ik het gevoel heb dat we op sommige vlakken snel volwassen zijn moeten worden.”

“We hebben er bewust voor gezorgd dat de demo’s vrij onafgewerkt klonken”

Marie Van Uytvanck

Van Uytvanck: “Ik denk dat het bij jou ook een beetje anders is omdat jij er zo vroeg mee gestart bent.”

Piddington: “Ik ben begonnen in mijn eerste jaar rechten, toen ik 17 à 18 was. Het is gewoon heel snel gegaan. Er zijn dingen bijgekomen zoals contracten, geld, de muziekindustrie leren kennen. Ergens is het ook echt werk, het is niet altijd tof. Repetities zijn fijn, tot een zeker punt, maar als het gaat over oneffenheden eraf polijsten dan is het gewoon spelen, spelen, spelen en dat is soms minder.”

“Maar omdat we zo snel volwassen zijn moeten worden, voel ik me soms wel echt onzeker over wat ik hier doe tussen al die mensen die hun shit together hebben. Terwijl ik hier nog heel hard aan het zoeken ben.”

Van Uytvanck: “We hebben bijvoorbeeld geen conservatorium  gedaan. Anderen hebben daar jaren voor gestudeerd. Het is nu niet dat wij ons instrument niet kennen, maar we spelen op een heel andere manier.”

Piddington: “We spelen al vier jaar samen waardoor we elkaar goed begrijpen. We hebben rare woorden voor bepaalde zaken, en ik kan de stomste dingen tegen Marie zeggen en ze weet waarover het gaat. Maar als je sessies gaat doen met andere muzikanten voelden we al heel snel: ‘Oei, ze weten niet wat ik bedoel met the waiting room-akkoorden.’”

Op vlak van communicatie was het dus wat aanpassen?

Van Uytvanck: “Ja, en opname, kwaliteit, al die dingen.”

Piddington: “We hebben ook al doende geleerd. Het is wel zot om het verschil te horen tussen de eerste en laatste demo. Maar ergens overwogen we ook het gewoon zo shitty mogelijk op te nemen. Na het maken van die demo’s begonnen we in de studio terug vanaf nul. Want als je altijd op dezelfde demo blijft werken zonder een duidelijk breekpunt te hebben, raak je te hecht aan hoe die demo klinkt.”

Van Uytvanck: “Demoitis, dat is echt iets bekend onder muzikanten. We hebben ons een hele zomer opgesloten bij mijn thuis en er bewust voor gezorgd dat de demo’s vrij onafgewerkt klonken. Het had een vorm en je kon ermee aan de slag, maar het was allemaal heel ruw.”

Piddington: “Ken je de Tesla-methode nog? Tesla heeft een regel dat als het idee na twintig minuten niets blijkt, je beter begint aan iets anders. Waardoor je jezelf niet gaat stuk werken en constant je creativiteit blijft gebruiken. Wij hebben dat ook toegepast en dat werkt. Je zit na een tijd wel met twintig onafgewerkte dingen en dan vraagt je management waar de demo’s zijn. Maar uiteindelijk werkte het wel.”

Van Uytvanck: “Daarom ging het opnemen ook veel vlotter. Het was een beter proces dan hoe we het vroeger deden, toen we onze demo’s al heel erg afwerkten.”

Piddington: “Het was ook wel een zieke studio. Als je dat had gezegd tegen de negenjarige ik die voor de eerste keer Guitar Hero kreeg, zou ik echt denken: ‘Wow! This is the dream!'”

Van Uytvanck: “Voor ons werkte dat wel goed omdat het dan moest het gebeuren. Want als je in een thuisstudio zit, neem je zoveel tijd als je wil en dan komt er geen einde aan.”

Piddington: “Op een zeker moment was ik aan het twijfelen over mijn gitaarpartijen. Waarbij ik dacht: ‘Ik kan beter dan dit.’ In die studio had je dan geen tijd om te twijfelen. Uiteindelijk is dat goed geweest. We hebben daar dan een heel lang gesprek over gehad met onze producer Mathias Stal. We kwamen tot de conclusie dat het goede aan onze muziek is dat het niet per se het meest technische ooit is, maar dat het begrijpelijk en authentiek is. Als we ons eigen ding doen, slaat dat ook meer aan. Dat is iets wat we voelen en we zijn #blessed dat we dat mogen voelen. Ik heb na deze festivalzomer plots heel hard beseft dat het afgelopen jaar keihard werken is geweest. Een album maken vraagt veel van jezelf waar je niet meteen iets voor terugkrijgt. Niet dat het een probleem is, want we doen het graag, maar het is niet altijd fun and games. Maar dan waren er deze zomer ook momenten zoals op Pukkelpop, waar we om half een voor een volle tent stonden, en ik dacht …”

Van Uytvanck: “Wie zijn jullie en waarom zijn jullie er al allemaal?”

Piddington: “Dat zijn één voor één mensen die ervoor zorgen dat we dit kunnen doen en ik ben daar zo dankbaar voor. Dat klinkt supermelig en ik weet dat mensen die dit lezen, denken: ‘Dit is de vijftiende keer dat we dit hebben gelezen’, maar ik kan oprecht niet uitleggen hoe dankbaar ik daar voor ben.”

Was Pukkelpop het hoogtepunt van dit jaar?

Piddington: “Pukkelpop, Down The Rabbit Hole en Reeperbahn zijn mijn drie gedeelde hoogtepunten. We hebben wel niet zoveel gespeeld.”

Van Uytvanck: “Relatief hebben we toch wel wat gespeeld, maar minder dan de voorbije jaren. We speelden ook al even geen eigen show buiten onze Nederlandse tour. Dat was keileuk. We gaan ook samen met onze AB-show nog eens in Nederland optreden.”

Piddington: “En ineens ook in Berlijn!”

Marie Van Uytvanck: “Ja, denk ik, dat wordt mijn volgende hoogtepunt, die drie shows.”

“Ik voel me soms wel onzeker over wat ik hier doe tussen al die mensen die hun shit together hebben”

Amber Piddington, gitarist

Is er nog iets wat mensen zeker moeten weten over jullie debuut?

Van Uytvanck:: “De betekenis van het artwork. We hebben gekozen voor een beer, dat is letterlijk de belichaming van jezelf de weirdo te voelen want die beer ziet er wat vreemd uit. Op het eerste gezicht denk je: ‘Oké, dat is een teddybeer, maar die heeft twee hoofden.’. Dat weerspiegelt ons omdat Amber en ik de afgelopen jaren een Siamese tweeling geworden zijn. Een teddybeer is ook een perfect symbool om weer te geven dat je dingen moet loslaten, want dat is iets nostalgisch en dat laat je ook los als je ouder wordt.”

“In ons album willen we ook aankaarten dat tienerpijn vaak wordt geminimaliseerd. Terwijl dat best bepalend is voor de rest van je leven. Ik denk niet dat er ooit nog een periode komt waar er zoveel informatie op je afkomt.”

Piddington: “Tienerpijn is niet zomaar tienerpijn. Wij zijn nu zoals we zijn door die tienerpijn. Dat is mooi, maar ook kut. We vinden dat het erkend mag worden dat het soms kut is.”Out Of Place is nu uit.

Kids With Buns staat op 7 december in de AB.

https://www.facebook.com/kidswithbuns/

https://www.instagram.com/kidswithbuns/