Voetje voor voetje naar de hype

De Britse Griff mag dan misschien nog verbazingwekkend onbemind zijn op Nederlandstalig grondgebied, over het Kanaal wordt de jonge muzikante al langer gezien als belofte voor de toekomst. Een portret.

Tekst: Nelle Verbrugghe

Het gaat snel voor de Britse met Chinese en Jamaicaanse roots. Op haar twintigste heeft ze al een EP, mixtape en een handvol singles op haar naam, de tijd tussenin vulde ze op met covers maken voor haar YouTubeserie Against The Clock. Daarin draait ze samen met artiesten zoals Birdy, Georgia, Bastille en andere ronkende namen in amper een uur tijd een volledig eigen versie van een hit ineen. Aan de hand van enkele daarvan trekken we op tocht door haar blitzcarrière.

WHEN THE PARTY’S OVER – BILLIE EILISH

Jong vrouwelijk muzikaal talent? Dan is de link met Billie Eilish nog sneller gelegd dan dat Griff haar hits schrijft. Net als haar Amerikaanse leeftijdsgenoot – 2001 was blijkbaar een uitzonderlijk jaar – heeft ze een broer die haar een zetje in de goeie richting gaf. Want welke doorsnee welkdenkende broer zou zijn kleine elfjarige zusje zomaar zijn laptop toevertrouwen om YouTube-tutorials te bekijken en een potje te prutsen met zijn muziekprogramma’s? Broerlief Luke is echter geen Finneas. Bijna alle credits op Griffs laatste album gaan naar Griff zelf. Hij durft haar muziek achteraf al eens te mixen, maar verder houdt ze hem helemaal uit de werkruimte.

Net als gelijk wie, eigenlijk. Slechts een handvol medewerkers laat ze schoorvoetend even een handje toesteken. Schrijven, producen, performen: Sarah Faith Griffiths neemt het allemaal vrolijk voor haar eigen rekening. En ze vindt het belangrijk dat de wereld dat weet. Niet uit arrogantie, maar om andere vrouwen te inspireren om die door mannen gedomineerde producerswereld te infiltreren.

Zelf had ze naar eigen zeggen nooit het lef gehad om zich in dat milieu te begeven, was ze geen artiest geweest. Vrouwen die kunnen zingen worden al te vaak als muzikaal product verkocht, terwijl ze achter de schermen allesbehalve talrijk aanwezig zijn. Ondertussen nam Griff de schrijversrol op zich voor andere artiesten, waaronder Hailee Steinfeld.

EXILE – TAYLOR SWIFT FT. BON IVER

Wie Griff al eens hoorde passeren, schrikt er sowieso niet van dat haar popverhaal begint bij Taylor Swift. Kleine Sarah Faith Griffiths krijgt op haar achtste een iPod Shuffle vol Swift cadeau en is verkocht. Haar ouders koesteren op dat moment al drie jaar de hoop dat gitaarlessen haar voorzichtig verder de klassieke richting in zullen duwen. Tevergeefs.

Zodra ze kennismaakt met het concept van akkoorden, doet Griff niets anders meer dan songs van Taylor Swift leren. Zo absorbeert ze alles wat ze nodig heeft om later zelf haar zoektocht naar de perfecte popsong aan te vangen – en misschien sneller dan verwacht de schatkist te vinden. Ballads, uptempo meebrullers, dansvloervullers … (zie respectievelijk: “Good Stuff”, “Black Hole”, “One Night”) het vloeit allemaal vlotjes uit haar pen.

Fast forward naar de BRIT Awards van afgelopen mei. In haar hotelkamer zit de 20-jarige Griff te vergaan van de zenuwen voor haar nakende performance. De laatste twee dagen heeft ze als een bezetene aan haar naaimachine zitten te zwoegen om haar podiumoutfit af te krijgen. Dankzij haar modeopleiding is ze immers ook op vestimentair vlak al een icoon. Maar had ze die tijd niet beter gespendeerd aan een paar extra runs van haar performance? Dan brengt een bos bloemen uit onverwachte hoek verlichting.

Niemand minder dan Tay Tay wenst haar succes en wil haar ontmoeten. Nadat Griff zich ervan vergewist heeft dat ze zeker geen andere Taylor kent, raapt ze al haar moed bijeen. Resultaat: een knus onderonsje met Swift en een berg frietjes. Blijkt dat ze lucht gekregen had van de “Exile”- cover en die fantastisch vond. En zo werd haar vertolking van ultieme happy sad song “Black Hole” op het prijzengala die avond niet eens het absolute hoogtepunt van de dag voor haar.

THE WINNER TAKES IT ALL – ABBA

Ze mag die avond naast dat boeketje nochtans ook een BRIT Award mee naar huis nemen. Uit handen van haar voorganger Celeste krijgt ze de Rising Star-award overhandigd. Andere voormalige winnaars? Florence and the Machine, Jorja Smith en Adele.

Maar ook op snelheid pakt Griff prijzen. Op haar 17de tekent ze al bij Dua Lipa’s label, en de inkt van haar laatste examen van de middelbare school is nog niet droog, of ze brengt haar debuutsingle “Mirror Talk” uit. Coveren kan ze op een uurtje tijd, oké, tot daaraan toe. Om die eerste radiohit te schrijven, heeft ze echter ook aan 60 luttele minuten genoeg. In de paar jaar die volgen, zien haar EP, The Mirror Talk, een tiental singles en haar album One Foot in Front of the Other het levenslicht. Tijd verliezen is duidelijk niet aan deze artieste besteed.

EVERYBODY WANTS TO RULE THE WORLD – TEARS FOR FEARS

Gek genoeg is deze bliksemsnelle race naar de top voor een groot deel van Griffs omgeving wel degelijk een verrassing. Op school houdt ze haar muzikale leven angstvallig geheim. Ze wil niet het meisje zijn dat niemand leuk vindt omdat ze steeds loopt te roepen dat ze wil zingen. Als ze afstudeert, vertelt ze haar leerkrachten dat ze een sabbatjaar neemt. Over haar plannen in de muziekwereld rept ze met geen woord. Pas wanneer “Mirror Talk”  plots alomtegenwoordig is op de nationale radio, gaat er een belletje rinkelen op haar voormalige school. Geen acte de présence van Griff op het jaarlijkse schoolfeest dus.

Wie haar wel eerder op een podium zag, zijn haar medekerkgangers. De singer-songwriter behoort tot een christelijke gemeenschap, die verantwoordelijk is voor haar eerste echte muzikale belevenissen. In de moderne kerk staat een podium met spotlights, en er is een drieduizendkoppig publiek: het ideale trainingsbad voor Griff.

Ze mag dan die vele toehoorders en een grote zaal gewoon zijn, helemaal vrij van angst blijft ze niet. We noemden One Foot in Front of the Other daarnet een album, Griff geeft de voorkeur aan de term “mixtape”. Een gratis tip voor de artiest met faalangst: als het idee een album te moeten schrijven je de stuipen op het lijf jaagt, geef het ding een andere naam. En mixtape klinkt ook gewoon cooler, natuurlijk. Nu we het overigens over angsten overwinnen hebben: voor de cover shoot van haar langspeler leerde ze over een koord te wandelen. Voetje voor voetje, maar geen half werk. Met een van die voeten staat Griff al in de wereld van Swift en Eilish, bij ons debuteert ze op 9 november in de knusse Rotonde van de Botanique. Het zal de laatste keer zijn dat u haar van zo dichtbij zal kunnen zien.

https://www.facebook.com/WiffyGriffy

https://www.instagram.com/wiffygriffy/