Borokov Borokov
‘hier met die ‘hier’!’
Deze zomer mag Borokov Borokov op Tomorrowland spelen, dus als je hun gestoorde liveshow nog niet meegemaakt hebt ligt dat echt gewoon aan jezelf. Na een bezoek aan hun studio kunnen wij alvast meegeven dat het viertal op de opvolger van Eerlijk Delen uit 2017 niet zal afwijken van de typerende absurdistische Nederlandstalige Hi-NRG-electro-power-punk. Maar dat doen ze deze keer niet alleen.
Beeld Bibiana Reis
Een licht nerveuze Yorgos Tsakiridis loodst ons binnen in een licht vervallen gebouw naast de drukke Antwerpse binnenring ter hoogte van het Zuid-station. “Wat is de bedoeling eigenlijk?” wil hij weten. We leggen hem uit dat er niet echt een script is. Muurbloempje spelen lijkt ons een goed begin. “Oké. Oké, ja. Wil je koffie? Shit, er is enkel nog koude koffie. Gasten, wie zet er koffie? Ik kan dat niet. Godverdomme, iemand, zet koffie!” Arne Omloop komt de schreeuwende Yorgos bedaren. “Eigenlijk moet Noah dat doen, hij heeft een koffiebar”, klinkt het droogjes.
Het kan de genaamde Noah Melis niet te veel schelen. Hij zit achter zijn laptop, bij de mixtafel, druk in de weer met de vocals voor de volgende single van hun nieuwe plaat Enkel Duetten. Een vertrouwde stem scandeert berekend de woorden ‘of ik kom morgen hier wel langs’. “Marcel Vanthilt,” deelt Tsakiridis ongevraagd mee, alsof we de man niet zouden kennen. Hij is druk in de weer met losse kabels op te bergen, net of hij wil wat orde krijgen in de heerlijke zooi die de studio/repetitiekot is. Er staan synthesizers, compressors, effecten maar ons oog valt ook op moderne jeugdencyclopedieën, oldschool walkie talkies die niet hadden misstaan in Stranger Things en een gitaar die vreemd voelt in de kamer vol elektronica.
Omloop komt de kamer binnen. “Hier, verse koffie. De kopjes met een oor waren op.” Het is 14u ’s middags en eigenlijk hadden we verwacht dat er bier zou zijn. Weer een mythe de wereld uit. “Is het niet beter als we die ‘hier’ overal uithalen? Ik vind dat niet passen,” smijt Tsakiridis in de groep. Veel tegenkanting krijgt hij initieel niet dus Omloop gaat aan het werk en knipt het woord uit elke zanglijn. Na wat knip- en plakwerk schalt het nieuwe resultaat door de ruimte. “Is die ‘hier’ nu overal weg?” vraagt Boris Van den Eynde, de laatste van onze hoofdpersonages, verbaasd. “Ik vind dat dat beter werkt”, kaatst Yorgos terug. “Ja, ik vind van niet. Wat voor een zever is dat nu?”
Even laaien de gemoederen op. Melis en Omloop doen hun best om te bemiddelen en uiteindelijk wordt besloten om nog geen beslissing te maken. “Er moeten nog wat dubbels opgenomen worden voor de zang van Marcel. Laat ons daar op focussen,” oppert Van den Eynde. Tasakiridis draait zich naar ons. Even lijkt het of hij onze mening gaat vragen. “Ik heb mij niet gedoucht, ik kan NIET nadenken.” Zijn toon is een mengeling tussen frustratie en hulpeloosheid. “Arne, kies een microfoon. Boris, zet u in de zetel, zet een koptelefoon op en zing Marcel na,” dirigeert Noah. De microfoon die Arne kiest, blijkt de enige van alle microfoons in de ruimte te zijn die niet geschikt is. Er wordt gelachen. Wanneer Van den Eynden – tot hilariteit van iedereen – in eerste instantie moeite heeft om eerst te luisteren in plaats van meteen te zingen lijkt de sfeer helemaal opgeklaard.
Het duurt even voor de dubbels op de juiste manier opgenomen raken – Omloop komt uiteindelijk ook nog aan zet – maar ergens in het proces is nogal natuurlijk beslist dat het woord ‘hier’ toch toegevoegd wordt. Niet dat iemand onze mening vroeg maar het zorgt wel voor wat meer flow in het zinnetje. Net wanneer Omloop op het punt staat te vertrekken, valt fotografe Bibana binnen. Er worden snel groepsfoto’s gemaakt. Yorgos ontfermt zich daarna over haar – of was het toch omgekeerd? “Ik had meer drugs verwacht,” smijt zij mijmerend in de groep. Weer een mythe de wereld uit.
Wanneer ze vertrekt en Yorgos zich weer kan focussen op het afwerken van de song, gaat het snel vooruit. Op het einde van een lange namiddag, rest er enkel nog de digitale opname op band op te nemen. Bij een derde poging krijgen we onverwacht vuurwerk wanneer een van de vele elektrische effecten in de ruimte besluit te ontploffen. Alles valt uit. De kamer wordt donker, er wordt geroepen en de adrenaline giert door ieders lijf. Eenmaal de zekering gevonden is en alles terug werkt, kunnen we niet anders dan gieren van het lachen. “Nu heb je natuurlijk wel een mooi slot van je stuk. En wij van onze song!” Benieuwd of de albumversie uiteindelijk die met de gesprongen zekering zal zijn.
https://www.facebook.com/borokovborokov
https://www.instagram.com/borokovborokov/
