DUNK!, EEN APART FAMILIEBEDRIJF

DIY, EEN MUZIKALE SLAMDUNK

Het ligt vast aan mijn eigen belabberde oriëntatievermogen dat ik op weg naar de Dunk!- kantoren meermaals een verkeerde afslag neem. Maar toch niet helemaal: Velzeke-Ruddershove valt niet bepaald centraal gelegen te noemen. Toch vinden jaarlijks een paar duizend festivalgangers van over heel de wereld hun weg naar de Zottegemse deelgemeente. Want hier, idyllisch verscholen tussen de bomen en weiden, kan je elk jaar rond Hemelvaart terecht voor het mekka van de postrockfanaat: Dunk!festival.

We arriveren op een erf met enkele barakken en een gloednieuwe loods. Tot voor enkele jaren was De Populier een populaire bivakplaats voor chiro en scouts, maar in 2018 werd het voormalige jeugdheem opnieuw ingericht met een opnamestudio en repetitieruimtes. Een tweede studio en een concertzaaltje komen eraan, en een deel van de slaapzalen blijft dienen als logement. Het is de volgende stap voor een wel zeer apart Vlaams familiebedrijf. Wat ooit begon als een kleinschalig festivalletje is nu uitgegroeid tot een DIY-business met internationale uitstraling. De naam ‘Dunk!’ staat tegenwoordig voor een uitverkocht muziekevenement, een platenlabel met bijhorende vinylpers, een opnamestudio en bovenal een netwerk van gelijkgezinde muziekliefhebbers die gaandeweg gewoon de zaakjes in eigen handen hebben genomen. Het is Vlaams ondernemerschap met een punkattitude.

Geen mosselen

Het verhaal begint in 2005. De plaatselijke basketbalploeg van Velzeke bedenkt dat een mosselfestijn misschien niet het beste benefiet is voor een sportvereniging en gaat op zoek naar een alternatief. De oplossing blijkt eenvoudig: enkele amateurmuzikanten in de club verzamelen hun eigen bands op een podium en Dunk!festival is geboren – vandaar dus ook de naam. Initiatiefnemer Luc Lievens vindt de avond geslaagd genoeg om er de volgende jaren mee door te gaan. Al gauw komt ook zijn eigen muzikale smaak tot uiting in de steeds ambitieuzere programmatie: instrumentale rock met een duister en melancholisch kantje. Vaak wordt de muziek vervat in het containerbegrip ‘postrock’, maar dat vakje is zonder twijfel te eng voor het aanbod op het festival. “Soms heb ik het gevoel dat alles wat men niet kan duiden, dat label krijgt opgeplakt”, zegt Lievens. “Maar kijk, we kregen die naam en we hebben gemerkt dat we zo aansluiting vonden bij een hechte en trouwe muziekscene die zich bovendien ook internationaal uitstrekt.

Dus die stempel zijn we eigenlijk een beetje gaan koesteren.” Dat Dunk! ook graag over de genregrenzen heen kijkt, wordt meteen bewezen met een blik op de affiche van dit jaar. Naast eigen favorieten als Kokomo en Celestial Wolves verwelkomde het festival onder andere de Italiaanse doommetalband Ufomammut, luitspeler Jozef Van Wissem en de Belgische krautrockers Go March. Met Efrim Manuel Menuck (Godspeed You! Black Emperor) en Wrekmeister Harmonies staan er ook enkele ernstige kleppers geprogrammeerd. En het is een formule die wérkt: de laatste jaren raakt het festival probleemloos uitverkocht. “We rekenen op de mond-tot-mondreclame van het publiek dat er al is geweest”, zegt Lievens. “We voeren voorts geen promotie. Posters dienen gewoon om uit te delen op het festival.”

‘We rekenen op
mond-tot-mondreclame
en voeren geen
promotie.
Posters dienen
gewoon om uit
te delen op
het festival’

LUC LIEVENS
DUNK!-BEZIELER

Halve grap

De Duitse postrockband Kokomo is ondertussen een vaste waarde geworden op het festival. In 2011 spraken ze de Dunk!-organisatie aan: ze wilden graag zelf een plaat uitbrengen, maar hadden geen idee hoe ze dat moesten aanpakken zonder ervaring of netwerk. Lievens en zijn zoon Wout hadden ondertussen genoeg van beide opgebouwd en begonnen dan maar zelf een label. “Ik denk dat de jongens van Kokomo het als halve grap bedoelden toen ze het ons voorstelden”, zegt Wout. “Maar de tijd was er rijp voor, en we hadden die contacten en het publiek. Ondertussen zijn we samen gegroeid. Binnenkort brengen we al de vierde plaat van de band uit.” Dunk! Records is net als het festival een belangrijke en gewaardeerde speler geworden binnen de scene. De heropleving van vinyl zorgde voor lange wachtrijen en vertragingen, kwaliteitsverlies en andere praktische sores met persingen in het buitenland. Omdat de zaken goed liepen, zocht de organisatie naar een manier om ook de rest van het productieproces in handen te nemen. In het najaar van 2017 bouwden Wout en Luc zelf een magazijn met kantoorruimte tegenover het jeugdheem. Ondertussen had de vzw ook een vinylpers op de kop getikt. Na minder dan negen maanden was de perserij drukklaar. Wout wijst met bescheiden trots naar de eerste vinyl die van de pers rolde, een testplaat die nu aan de muur van het kantoor prijkt met de datum 14/08/2018 op de labelsticker.

Marvin Gaye

Ondertussen was neef Jannes Van Rossom afgestudeerd als geluidstechnieker bij PXLMusic Hasselt. Zijn leermeesters waren niet van de minsten: Van Rossom mocht tijdens zijn stage de studio in met David Poltrock en Mario Goossens. Na de opleiding werkte hij voor verschillende studio’s en bouwde hij aan een eigen studio in een ietwat krakkemikkige stulp om de hoek van de Dunk-lokalen. Tijdens ons bezoek toont hij ons zijn laatste aanwinst: een legendarische mengtafel van veertig jaar oud, die via producer Pascal Deweze bij hem is terechtgekomen. “Die tafel heeft een geschiedenis, dat wilt ge niet weten. Marvin Gaye heeft hier nog mee opgenomen, en Nina Simone!” Zo heeft Van Rossom mettertijd zijn eigen geluid gevonden en platen opgenomen met onder meer Double Veterans en Tubelight. Binnenkort verhuist ook deze studio naar de lokalen van De Populier, zodat de activiteiten nog meer worden gecentraliseerd. “En ik vrees ook een beetje dat de zaak hier stilaan op instorten staat”, lacht Van Rossom. Het leek dus maar een logische stap om op het festival ook live-opnames te beginnen maken. Van Rossom en zijn neef Jonas Everaert, ook actief als masteringtechnieker voor Dunk! Records, dokterden een set-up uit waarmee alle optredens op aparte geluidssporen worden binnengehaald, zodat er veel ruimte is om het geluid te mixen. Daar zijn ondertussen al een paar ‘Live at Dunk!fest’-vinylplaten uit voortgekomen, van Pelican en Russian Circles, grote namen in het genre. Ook het artwork komt van binnen de scene: Xavi Forné van Error Design is een Spaanse designer die zelf in het postmetaltrio Malämmar speelt. Het idee blijkt een succes: “Van de Russian Circles-plaat hebben we al duizend stuks verkocht, en we zitten al aan een Rossom. “Je kan hier compleet afgezonderd van de buitenwereld aan je muziek werken, zalig rustig in de natuur. Er zijn twee studio’s met een grote ruimte voor opnames en volop mogelijkheden om te blijven logeren. En eenmaal je plaat af is, kan je ze nog door ons laten drukken ook.” Luc en Wout Lievens hopen dat hun muzikaal toevluchtsoord een trekpleister wordt voor gelijkgestemde zielen die hun DIY-instelling delen.